Niyə birgə mahnı oxuyammırıq?

Dəfələrlə şahidi olmuşam, görürsən bir beynəlxalq tədbirdi, banket zamanı müxtəlif xalqların nümayəndələri xorla öz mahnılarını oxuyurlar.

Bircə növbə bizə çatanda alınmır.

Əvvəlcə xeyli müzakirə gedir ki hansı mahnını oxuyaq, biri deyir filan mahnını, üçü deyir sözlərini bilmirik.

Üçü deyir filan mahnını, yerdə qalanlar deyir ümumiyyətlə o mahnını bilmirik.

Nəhayət bir mahnıda qərar tutulur, başlayırlar oxumağa, bu zaman dəstənin yarısı məsələn bəndi təkrar edir, yarısı keçir nəqarata, ara qarışır məzhəb itir.

80-lərin axırı, 90-ların əvvəli belə bir populyar fikir vardı: biz bir ola bilmirik, ona görə də təkbətək idman yarışlarında yaxşıyıq, komanda yarışlarında yox. (İndi də bu misalı çəkənlərə rast gəlirik, Elmir Mirzovev demişkən, "next"ləri 88-dən sonra vurulmayan adamlara)

Əslində isə bizdə ona görə təkbətək idman inkişaf edib ki əlbəyaxa idman növlərinin ibtidai səviyyəsi (güləş və s.) ilə məşğul olmuşuq həmişə.

Amma problem problemliyində qalır: bir yerə yığışanda nəsə edə bilmirik. Bəs niyə belədi görəsən?İcazənizlə öz versiyamı ortalığa atım, görək ağlınıza batırmı?

Rekursiya

Tanıdığım bir adam var. Bir dəfə təsadüfən internetdəki hansısa xəbər saytından "Toyuq əvvəl yaranıb, yoxsa yumurta sualının cavabı tapıldı" başlıqlı xəbər oxuyur. Bu xəbər ona o qədər təsir edir ki, hər gün internetdəki müxtəlif axtarış sistemlərində "Toyuq əvvəl yaranıb, yoxsa yumurta?" cümləsini axtarır. Müxtəlif forumlarda iştirak etmək üçün foruma üzv olaraq, sosial şəbəkələrdə iştirak etmək üçün isə müzakirəni başlayan adama dostluq istəyi göndərərək bu mövzuda müzakirələrə qoşulur, amma bunu sadəcə xəbərin başlığını yazaraq, altda da linki qoyaraq edirdi:

 "Toyuq əvvəl yaranıb, yoxsa yumurta sualının cavabı tapıldı"
http://www...

Bu işi daha tez görmək üçün həmin səhifəni o brouzerinin favoritlərinə əlavə etmişdi. Hər dəfə tez-bazar o başlığı və linki kopyalayır və bunu ya şərh, ya da post kimi xalqa çatdırırdı.

Bu işi görmək artıq onun gündəlik rejiminə daxil olmuşdu. O, daha çox insana bu sualın cavabının tapılması xəbərini vermək istəyirdi.

Show-business barədə anekdot :)

Vobşeeem.. meşədə dovşan qaçır, arxasınca tülkü, tülkünün də arxasınca qurd. Yol bunları gətirib çıxarır qapalı, dərə kimi bir yerə. 3-ü də bir-birinin üzünə baxır.

Qurd fikirləşir: "dovşanı yeyərəm, tülkünün də işini görərəm, uzağı dovşandan bir az da tülküyə verərəm..." 

Tülkü fikirləşir: "Qurd 100% mənim işimi görəcək, yəqin bir az da dovşandan mənə verər.." 

Dovşan da fikirləşir: "Qurd tülkünün işini mütləq görəcək, amma görəsən məni tək yeyəcək, yoxsa tülküyə də verəcək? Belə də ki, mənim üçün nə fərqi e?"

Nəhayət dovşan qurda deyir:

Smayllar <\

İstifadə etmək üçün yeni smayllar təklif edirəm. Təbii ki, əgər indiyədək istifadə olunmayıbsa.

Silah-pul

Deyirlər qədimlərdə, insanlar natural təsərrüfatla məşğul olduqları zaman bir dövr də olub ki, adamlar bir-birlərindən mal alarkən əvəzinə silah veriblər. Məsələn, otuz ox başlığı verib, tutaq ki, quzu alırlarmış və s.

İnsanın təkamülü onu həm də vəhişilikdən uzaqlaşdırır, daha sivil edir. Sivilləşdikcə də pul ortaya çıxdı və insanlar yavaş-yavaş silah əvəzinə puldan istifadə etməyə başladılar. Əslində pul elə təxminən silahın gördüyü işi də gördü. Pulla qorxutdular, pulla nəsə aldılar, pulla öldürdülər, ya da öldürmədilər...

İctimailəşməlimi, ictimailəşməməlimi?

O gün Facebook`da bir xəbər paylaşdılar: Slavyan Universitetində 3-cü prezidentin xatirə mərasimi vaxtı bir tələbə gülüb və rektor elə oradaca onun universitetdən qovulması barədə göstəriş verib. Dalğa Gənclər Hərəkatının fəalı Pərviz Əzimov foto kimi paylaşdığı bu xəbərə universitetin telefon nömrələrini də əlavə etmişdi. Bir çox gənc, elə mən özüm də o nömrəyə zəng vuraraq bu xəbərin doğru olub-olmaması ilə maraqlandım. Dəstəyi götürən şəxs artıq çox adamın bununla bağlı zəng vurduğunu dedi. Sonra xəbəri təkzib etdi və bildirdi ki, elə bir şey olmayıb. Mənim kim olmağımla maraqlandı. Ad-soyadımı dedim, sadəcə bir vətəndaş olaraq maraqlandığımı söylədim. Universitetin bir çox tələbəsi isə Facebook`da bu əhvalatın baş verdiyini, amma ictimai fəalllıqdan sonra qovulan tələbənin tez bir zamanda bərpa olunduğunu dedi.

Hətta qovulan tələbənin adını da yazmışdılar, sonra pozuldu, yəqin artıq təhlükənin sovuşduğunu görən gənc vətəndaşımız öz adının hallanmamasını istəyib. Normaldı, anlaşılandı. Amma o özü də başa düşüb ki, ictimai reaksiyanın ona necə xeyri dəyib.

50 metrlik tortu camaata necə yedirtməli?

Sumqayıtın icra başçısı Eldar Əzizov əvvəllər eyni vəzifədə işlədiyi zaman Gəncədə yaratdığı ənənəni Sumqayıtda da davam etdirir. Hər il ölkə başçısının ad günü hakimi olduğu şəhərin baş meydanında böyük tortu kəsir. 

Videodan da gördüyünüz kimi, o bunu iş adamların təklifi kimi təqdim edir. Ola bilər. İş adamlarının siyasətə qarışmaları bilinən və qəbul olunan təcrübədir.

Həm də yaxşı bir işdir, nə qədər vətəndaşımız sevinir, evinə tort aparır.

Məni maraqlandıran isə başqa məsələdir. İnsanlarımızın torta necə daraşması istər-istəməz hamımızda təəssüf doğurur. Amma nə etməli, insanın təbiəti belədir. Elə hər yerdə belədir. Nəyisə ucuz, mümkündürsə lap müftə əldə etməyi yer üzündəki insanların demək olar ki, hamısı istəyir.

Musiqisini yazdığım qısametrajlı filmlər

Yalançılar (2008)

Ssenari - Nadejda İsmayılova,
Rejissor - Əbdülqəni Əliyev
"Butafilm"

*   *   *

Ərəb rəqsi

Yəqin ki, çoxunuz Youtube, həmçinin sosial şəbəkələrdə yayılan bu videonu görmüsünüz. Mən bu günlərdə uşaqlıqda sevimli kitablarımdan biri olan Qəzənfər Paşayevin "Altı il Dəclə-Fərat sahillərində" kitabını yenidən vərəqləyərkən İraqda yaşayan "göl ərəbləri"nin məişət və əyləncələri ilə bağlı maraqlı bir məlumatla rastlaşdım. Deyəsən orada bəhs olunan "hausa" rəqsi ilə bu videodakı arasında bənzərlik var.

Segah İslam

Deyilənlərə görə keçmiş xanəndələr arasında Segahı ən yaxşı İslam Abdullayev (1876-1964) oxuyarmış. Bu məharətinə görə hətta ona "Segah İslam" deyərlərmiş.

Seyid Şuşinski:
"İslam olan məclisdə nə Cabbar, nə Ələsgər, nə Keçəçi Məhəmməd, nə də mən Segah oxumazdıq."

Qurban Primov: