Eurovision 2012: Vəzifələr

Beləliklə, Azərbaycan müstəqillik dövründəki ən böyük qələbələrindən birini əldə etdi. Bu nə “Lissabonun Sammit şəhərindəki qələbə”dir, nə də iqtisadiyyatla bağlı nağıllar. Eurovision mahnı yarışmasındakı qələbə həqiqətən də ölkənin reklamı baxımından mühüm hadisədir. Artıq avropalılar internetdə məmləkətimizin adını googlelayırlar, onun harada yerləşməsi, hansı məzhəbə qulluq etməsi ilə maraqlanırlar.

Bu müsabiqə ciddi musiqi müsabiqəsi deyil, biznes və siyasət müsabiqəsidir. Bu il bizim bu işlə məşğul olanların daha ağıllı tərpənmələrinin şahidi olduq; Azərbaycana ən böyük xallar İslandiya, San-Marino, Malta kimi az əhalisi olan ölkələrdən gəldi. Bizimkilər yavaş-yavaş başa düşürlər ki, qələbə üçün təkcə pul kisələri yox, iti ağıl da lazımdı. Hətta puldan daha çox ağıl lazımdı. Büdcəsi müftə gəlirlə dolan neft ölkələrində bunu o dəqiqə anlamaq olmur. Amma bütün hallarda, bir daha sübut olundu ki, iqtisadiyyatı güclü olan dövlətdən nə desən çıxar.

Bu qalibiyyətlə çox şey sübut olundu. Sübut olundu ki,

Üzeyir Mehdizadə barədə

Mən Üzeyir Mehdizadə və onun tipli müğənnilərə ağız büzənləri, onlara həqarətlə baxanları qəti anlamıram. Sanki ölkədə hər kəs Üzeyir Mehdizadəyə həqarətlə baxmaqla öz eqosunu tətmin edir, bununla da özünün qlamur, yüksək cəmiyyətə aid olduğunu göstərir. Doğrusunu deyim, çox süni alınır!

Bəzən yanlış olaraq elə düşünürük ki, hamı Hacıbəyov`a, Qarayev`ə, Mozart`a, nə bilim Raxmaninova qulaq asmalı, bütün günü Van Gogh`la Paul Gaugien (soyadı yanlış olaraq Qoqen, ya da Qogen kimi yazılan rəssam) arasındakı fərqlə bağlı mübahisə etməli, arada da bir-birlərinə mənalı-mənasız baxaraq gülümsəməlidir. Yarımçıqlıq kompleksinə malik insanlar istəyirlər başqaları bunları Dostoyevski`nin qoyduğu problemlərin dartışıldığı söhbətlər başında görsünlər.

Bütün dünyada sənətin art və pop istiqamətləri fərqləndirilir, əksəriyyət popa qulaq asır, incə zövqlülər, intellektuallar isə artla maraqlanır. Amma nəyi dinləməsindən asılı olmayaraq, tərbiyəli və doymuş insanlar bir-birlərini qınamır, ağız büzmürlər.

Bəyəm intibah dövründə bütün Appenin yarımadası Da Vinci`nin rəsmlərinə baxırdı? Yoxsa XIX əsrin ikinci yarısı bütün Hollandiya Van Gogh`u tanıyırdı? 150 il sonra Van Gogh, 500 il sonra Michelangelo barədə danışmağa nə var? Axı bu gün onları bəyənənlər onların dövründə yaşasaydılar, bu dəfə də özlərindən 5-6 yüz il əvvəlkiləri bəyənəcəkdilər...! Çünki öz dövrünün incəsənətini və keçmişin incəsənətini bəyənənlər - bunlar ayrı-ayrı tiplərdir.

Qayıdaq Üzeyirə. Demirəm ki, mən Üzeyir Mehdizadə`ni Üzeyir Hacıbəyov qədər həvəslə dinləyirəm. Amma həvəssiz də dinləmirəm.

Üzeyir Mehdizadə`yə kim qulaq asır? Sadə xalq kütlələri, zəhmətkeşlər. O insanlar ki,

Özünü ailəndəki kimi hiss etmək

(Mediadakı dostlara müraciət)

Biz Yaxın Şərq deyil, Uzaq Avropayıq.

Murad Köhnəqala

Böyük mədəniyyətlər böyük ölkələrdə, imperiyalarda yaranır. Elə özümüzü götürək - Səfəvi, Osmanlı imperiyaları zamanında Füzuli, Qarabağ xanlığı zamanında isə uzaqbaşı Vaqif yarada bildik. Hacıbəyov, Axundov da böyük imperiyanın - Rusiyanın rəiyyəti idi.

İmperiyalarda müxtəlif mədəniyyətlər bir-birinə qarışır. Cır meyvələrin calağından peyvənd meyvə yetişdirildiyi kimi, mədəniyyətlərin də calağından ortalığa daha güclü mədəniyyət çıxır.

İndi bizim üçün ən məqbul variant Avropa Birliyi "imperiyası"na inteqrasiyadır. Təbii, ora rəsmən üzv olmaq üçün hələ illərlə çalışmalıyıq. Amma bir mühüm məsələdə gecikirik. Bu mühüm məsələ "özümüzü ümumavropa ailəsində hiss etmək"dir.

İnsanlarımızın özünü avropalı hiss etməsi üçün media mühüm rol oynaya bilər. Özü də çox rahatlıqla - qitədəki xəbərləri daha sıx işıqlandırmaqla.

Azərbaycan vətəndaşı Çexiyada, Portuqaliyada baş verənlərin uzaqda deyil, yaxında olduğunu duymalıdır. Hakimiyyət tərəfindən illərlə edilən təbliğat xalqda Avropa barədə yanlış təəssürat yaradıb. Xalq artıq Avropa İttifaqı`nın ya da Avropa Birliyi`nin bizimlə bağlı qərarlarını yad bir qurumun qərarı kimi anlayır. Halbuki elə deyil.

Əlbəttə, insanlarımızın özlərini ümumavropa ailəsində hiss etmələri üçün AB-nin də bir çox addımı şərtdir - məsələn Şengen vizasının sadələşdirilməlidir, nə də olsa biz (lap Qafqaz olaraq) nə Türkiyəyik, nə də Hindistan. Üçü birində uzağı 10-15 milyon əhali var...

Nəsə, uzun sözün qısası, media qurumları Avropa xəbərlərini daha tez-tez və daha yaxından çatdırsa, cəmiyyətə böyük yardım etmiş olar deyə düşünürəm.

9 May barədə

Nasizm - millətçiyilin yüksək forması idi. Bu axmaq idologiya bir millətin digər millətdən üstün olduğunu vurğulayırdı.

Milli kimliyimizi özümüz seçmirik axı... Təsəvvür edin, sizi qazda boğurlar. Ya da yandırırlar... Yeganə günahınız isə milli kimliyinizdir.

II Dünya Müharibəsi zamanı 70 milyon (!!!) civarında insan bu sərsəm ideologiyaya qurban getdi. Əksəriyyəti də cavan, 20-40 yaşında...

SSRİ-də yaşayan xalqların əksəriyyəti II Dünya Müharibəsinin mahiyyətini anlamadı. Qafqazlılar, orta asiyalılar və bənzər xalqlar üçün bu "nemeslərlə müharibə" idi. Onlar üçün mənfi obraz "faşizm", ya da "nasizm" ideologiyası deyil, milli kimlik idi.

Təkamül pilləkəninin adkevat pilləsinə qədər gəlib çatmamış cəmiyyətlərdə insanların ideologiyaya görə bir-birilə savaşması anlaşılmaz idi. Ona görə də onlar üçün düşmən - "faşizm" ideologiyası deyil, milli kimlik idi.

Yəqin II Dünya Müharibəsinin mahiyyətinin anlaşılmaması səbəbindən SSRİ xalqları sonralar bir-birləri ilə milli zəmində savaşlara girdilər...

Faşizm böyük bəla idi! Getsin, gəlməsin!

9 May - Faşizm üzərində Qələbə bayramınız mübarək!

Sonda sizə "Иди и смотри" filmindən bir hissəni göstərmək istəyirəm (Rejissor E.Klimov, "Belorusfilm", 1985) (18+)

Fotonunın mənbəyi